share

Οι πίτες και η ιστορία τους

από
Πίτα 2

Οι πίτες είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά με μεγάλη αδυναμία σε κάποιες όπως η χορτόπιτα.

Είναι συνδεδεμένες με μνήμες καταγωγής και  οικογενειακές.

Στη Στερεά Ελλάδα, από  όπου κατάγομαι,  οι πίτες αποτελούσαν και ίσως συνεχίζουν να αποτελούν μέρος του κυρίως γεύματος, ιδιαίτερα σε μικρά χωριά.

Πολλές συνδέονται με κάποια έθιμα και γίνονται σε επετειακά γεύματα, όπως αυτά της Πρωτοχρονιάς, της Κυριακής της Τυρινής, σε γάμους, αλλά και για να συνοδεύσουν τα γεύματα στον αποχαιρετισμό του νεκρού.

Με τις πίτες έχω ασχοληθεί και παλιότερα γράφοντας ένα μικρό κείμενο σε ιστοσελίδα όπου τότε έδινα τις συνταγές μου.

Με την αφορμή της αναμόρφωσης της σελίδας σκέφτηκα να αρχίσω και πάλι να γράφω μικρά κείμενα για ομάδες τροφίμων, σύμφωνα με τις εμπειρίες της κουζίνας μου αλλά και της βιβλιογραφίας.

Σήμερα λοιπόν θα μεταφέρω εδώ το παλιό μου κείμενο προσπαθώντας να το εμπλουτίσω με περισσότερες πληροφορίες για τις πίτες της Ελλάδος και όχι μόνο.

Ιστορία της πίτας

  1. Πίτα ονομάζεται επίπεδο άζυμο ή ελαφρά ένζυμο παρασκεύασμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί για ψωμί ή να τυλίξει διάφορα υλικά.
  2. Φαγητό ή γλύκισμα με ή χωρίς φύλλο ζύμης που ψήνεται στο φούρνο ή τη γάστρα όταν είναι μεγάλο ή στο τηγάνι όταν είναι μικρό. Ορισμένες πίτες ψήνονται σε μεταλλική πλάκα ή καυτή πέτρα.

Παλιότερα που δεν υπήρχε φούρνος έβαζαν το ταψί σε πυροστιά και όταν η πίτα  ψηνόταν στη μια πλευρά την αναποδογύριζαν και από την τοποθετούσαν από την άλλη.

Η πρώτη ονομασία της πίτας ήταν πλακούς, ονομασία η οποία στην διάρκεια των πρώτων Χριστιανικών χρόνων περιορίστηκε να σημαίνει τα παχιά γλυκίσματα φούρνου ή τηγανιού. Σταδιακά βέβαια κι αυτά εντάχτηκαν στην μεγάλη οικογένεια των πιτών

Είχαν διάφορα σχήματα, στρογγυλό ημικυκλικό, τετράγωνο, πυραμιδοειδές. Αυτές που περιλαμβάνονταν στις αναίμακτες θυσίες είχαν και άλλα σχήματα.

Οι αρχαιότερες πίτες σχηματίζοντας με τα χέρια αργότερα με φόρμες από μέταλλο, ξύλο ή πηλό. Η ζύμη περιείχε γάλα, ελαιόλαδο, λίπος τυρί, αυγά μέλι, βότανα,καρυκεύματα και ξηρούς καρπούς. Το όνομα τους το έπαιρναν από το σχήμα και τα υλικά.

Κατά άλλες πληροφορίες η πίτα που οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν ειδικότερα το πρωί είχε για βάση το αλεύρι και το κρασί.

Στα πλούσια γεύματα των αρχαίων Αθηναίων τα επιδόρπια, που περιελάμβαναν φρέσκα και ξερά φρούτα, αλμυρά αμύγδαλα, τυρί, σκόρδα και κρεμμύδια τελείωναν με αλμυρές και γλυκές πίτες, που οι συνδαιτυμόνες εκτιμούσαν ιδιαίτερα.

Για το Μεσαίωνα είναι γνωστά σχετικά λίγα πράγματα. Ξέρουμε λόγου χάρη ότι στις νηστείες  ήταν συχνότατες και στο καθημερινό διαιτολόγιο κυριαρχούσε η φυτική διατροφή. Πάντως από τότε συνδύαζαν τα λαχανικά και τα δημητριακά σαν σούπα ή πίτα.

Οι πίτες εξακολούθησαν να κάνουν την εμφάνιση τους  στο τραπέζι και στους επόμενους αιώνες, σε  όλες τις κοινωνικές τάξεις, αλλάζοντας μορφή από τόπο σε τόπο.

Πολύ περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία της πίτας και την εξέλιξη μπορείτε να διαβάστε στο βιβλίο

“Η γλώσσα της Γεύσης”της κ. Μαριάννας Καβρουλάκη την οποία ευχαριστώ που μου επέτρεψε να παραθέσω μικρά αποσπάσματα του βιβλίου της.

Κατάταξη

Σήμερα μπορούμε να τις κατατάξουμε ανάλογα με το αν είναι με φύλλα ή όχι, από τον τόπο καταγωγής τους, σε γλυκές ή αρμυρές, σε νηστίσιμες ή όχι.

Οι πιο ξακουστές  είναι στην Ήπειρο  τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα.

Όχι ότι στα υπόλοιπα μέρη δεν υπάρχουν ξακουστές πίτες, στην Κεφαλλονιά  έχουμε την κρεατόπιτα στην Κρήτη τα μπουρέκια, τα καλιτσούνια τις σαρικόπιτες  τις κρεατότουρτες 

Ιδιαίτερα στην Ήπειρο η πίτα είναι το ψωμί και φαγητό, γιατί ήταν το βασικό της διατροφής των νομάδων κτηνοτρόφων, των σκηνιτών, των Βλάχων  και Σαρακατσαναίων: λίγο αλεύρι από τις ανταλλαγές των προϊόντων με τους γεωργούς, τα προϊόντα του κοπαδιού και ότι δίνει η φύση τριγύρω. Αυτό εξηγεί και την εκπληκτική ποικιλία και τις δεκάδες παραλλαγές  πιτών.

IF
Φωτογραφία αρχείου της οικογένειας

Στη Στερεά Ελλάδα, από μαρτυρίες των γονιών μου, οι τσοπάνηδες κουβαλούσαν μαζί τους τη γάστρα και έψηναν με αυτή τις πίτες τους. Ανοίγοντας ένα λάκκο στο χώμα άναβαν φωτιά με ξύλα του δάσους  και με τη γάστρα έψηναν τις πίτες τους. Είχαν άλλωστε πάντα μαζί τους σύνεργα μαγειρικής γιατί η επικοινωνία με το σπιτικό τους δεν ήταν εύκολη.

Όπως έγραψα και στην εισαγωγή οι πίτες ιδιαίτερα στα χωριά της πατρίδας μας αποτελούσαν και αποτελούν ακόμη κύριο γεύμα. Οι νοικοκυρές εκμεταλλευόμενες  τα υλικά του κήπου τους και τα παράγωγα προϊόντα από τα ζωντανά τους  ανοίγουν φύλλο και  σκαρώνουν τις πίτες στο άψε σβήσε.

Πολλές πίτες βέβαια γίνονται χωρίς χωρίς φύλλα δημιουργώντας μείγμα λαχανικών που “κάθεται” πάνω σε πηχτό χυλό καλαμποκάλευρου, ή δημιουργώντας μείγμα τυριών με αλεύρι ή όχι το οποίο θα ψηθεί σε καλά βουτυρωμένο ταψί.

IF
Μπαμπανέτσα
Καθαρόπιτα (3)
Καθαρόπιτα

Στα αστικά κέντρα οι πίτες έχουν διαφοροποιηθεί και εξελιχθεί ανάλογα με τις σύγχρονες διατροφικές συνήθειες  και  προτιμήσεις.

Έτσι σήμερα συναντάμε πίτες και πίτες με φύλλο έτοιμο ή σπιτικό, με σφολιάτα, με ζύμες ψωμιού αρμυρές και γλυκές.

Στριφτοκολοκυθόπιτα γλυκιά

Πολλές από αυτές  έχουν επιρροές από ξένες κουζίνες. Δεν κρύβω ότι κι εγώ έχω επηρεαστεί από τις πίτες της Αγγλικής κουζίνας  μιας και εκεί ζουν τα παιδιά μου εδώ και χρόνια.

Οι πίτες αυτές μιας και αναφέρθηκα έχουν διαφορετική δομή, συνήθως μπαίνουν  όλα τα υλικά στο ταψί  και επικαλύπτονται με φύλλο σφολιάτας ή πουρέ πατάτας. Ανάλογη πίτα συναντάμε και στην Κεφαλλονιά σύμφωνα με τις καταγραφές της αείμνηστης Εύης Βουτσινά.

Κιμάς με επικάλυψη πουρέ (1)
Εδώ μια πίτα με κιμά και επικάλυψη πουρέ πατάτας

Ένας άλλος τύπος πίτας άλλων χωρών είναι αυτός που έχει μια ζυμαρένια βάση ψωμιού ή σφολιάτας  από πάνω τοποθετείται η γέμιση με επικάλυψη από την ίδια ζύμη ή όχι.

Τεχνικές πληροφορίες

Για να ανοίξουμε φύλλο για πίτες χρειαζόμαστε το πλαστήρι (στρογγυλός ξύλινος δίσκος) και τον πλάστη ή κλώστη ή βεργί (τοπικές ονομασίες).

Πλάστης
Πλαστήρι και πλάστης

Το αλεύρι θα πρέπει να είναι καλής ποιότητας από σκληρό στάρι και όσο το δυνατόν φρέσκο, αλεύρια που έχουν μείνει πολύ καιρό έχουν αφυδατωθεί, γι αυτό και η προσθήκη της ποσότητας του νερού ποικίλει και ακούμε πολλές φορές την έκφραση “όσο πάρει” κάτι που κι εμένα δεν μου αρέσει καθόλου.

Μετά από πολλούς πειραματισμούς έχω βρει τις ιδανικές ποσότητες υλικών αλευριού νερού σε γραμμάρια δεν μπορώ να τις δώσω  όμως δημοσίως  γιατί περιέχουν τοποθέτηση υλικού. Μπορώ να σας στείλω μήνυμα σε όποιον θέλει.

Η προσθήκη ξυδιού ή ρακής, σε άλλες περιοχές,  μας δίνει ένα τραγανό φύλλο.

Για την τεχνική ανοίγματος φύλλου μπορείτε να δείτε εδώ το βίντεο και αναλυτικά τη συνταγή εδώ .  Για μια  διαφορετική τεχνική  αυτή με την προσθήκη βουτύρου ή μέθοδο του ήλιου εδώ .

Οι πίτες με φύλλο ψήνονται σε ταψί “Σινί” κι επειδή όλοι δεν έχουμε το παραδοσιακό προτιμήστε ένα ταψί αλουμινίου με χαμηλά τοιχώματα και ποτέ ανοξείδωτο ή πυρέξ. Η διαφορά ως προς το ψήσιμο είναι μεγάλη, μιλώ από εμπειρία.

Οι περισσότερες πίτες χαράσσονται πριν μπουν στο φούρνο επίσης  συνηθίζεται να γυρίζουμε το φύλλο περιμετρικά του ταψιού  δημιουργώντας τον κόθρο.

Πίτα 1

Ο φούρνος θα πρέπει να έχει ζεσταθεί στη θερμοκρασία που προβλέπεται πριν βάλουμε μέσα το ταψί μας.

Ραντίζουμε την επιφάνεια της πίτας με νερό πριν φουρνίσουμε και 1-2 φορές κατά τη διάρκεια του ψησίματος.

Όταν βγάλουμε την πίτα από το φούρνο αφήνουμε λίγη ώρα να κρυώσει και την μεταφέρουμε σε πιατέλα στρωμένη με λαδόκολλα.

Ελπίζω να σας έκανα να αγαπήσετε τις πίτες και να τις βάλετε στη διατροφή σας.

Περισσότερες συνταγές και πληροφορίες για τις πίτες εδώ

Πηγή πληροφοριών:

Εδεσματολόγιον Ηπείρου  Αλ. Γιώτη

Άστεων Γεύσεις  Εύης Βουτσινά

Η γλώσσα της γεύσης Μαριάννα Καβρουλάκη

Κατηγορίες

Μετά από 38 δραστήρια χρόνια στο χώρο της υγείας, έπρεπε να οργανώσω το μετά!! Έτσι εκτός από τα άλλα ενδιαφέροντα μου άρχισα να γράφω τις συνταγές από τα φαγητά και τα γλυκά που τρώμε στο σπίτι στην καθημερινότητα μας. Με αυτό τον τρόπο θα γίνει μια καταγραφή όσων έμαθα να φτιάχνω από τα παιδικά μου χρόνια, μιας και η μαγειρική για λόγους επιβίωσης είχε μπει στη ζωή μου πολύ νωρίς, από τα 12 μου χρόνια στην αρχή των Γυμνασιακών μου χρόνων. Ελπίζοντας επιπλέον να βοηθηθούν τα παιδιά μου αναζητώντας τις συνταγές της μαμάς της γιαγιάς κλπ
    • Όλγα
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Καλημέρα Ξανθή.Μου στέλνεις μήνυμα γιατί με ενδιαφέρει?
    Ευχαριστώ..

    • The Dark Chef
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Καλημέρα! Πολύ ωραία η νέα εμφάνιση και φυσικά πολύ χρήσιμη ανάρτηση που διάβασα με ενδιαφέρον. Στις πίτες ακόμα μαθαίνω με αποτέλεσμα πότε να πετυχαίνουν λιγότερο, πότε περισσότερο. Ξεχωριστή θέση έχουν αυτές χωρίς φύλλο που γίνονται πανεύκολα και αν έχουν παραδοσιακά τυριά και άλλα γνήσια υλικά, σίγουρα πρόκειται για ένα εκλεκτό έδεσμα!

    • kikitchenandthechef
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    ακρως ενδιαφερουσα και χρησιμη αναρτηση,εμαθα πολλα !!!Οι πιτες νομιζω πως ειναι στο dna μας!
    πολλα φιλια!!!!

    • GVarvakis
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Πολύ καλά κάνεις και επανέρχεσαι Ξανθή!!
    Τόσο οι πίτες, όσο και η ιστορία τους, είναι συναρπαστικά θέματα!!!
    Να μην αναφερθώ στην αξιοσύνη σου, που τις ανεβάζει σε άλλο επίπεδο…!!!
    Φιλιά

    • ΕΛΕΝΑ
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Στις πίτες είσαι μαστόρισσα Ξανθή μου!
    Πάρα πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που μοιράζεσαι μαζί μας!
    Φιλιά!

    • Ερη
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Το απόλαυσα και τότε οταν το πρωτοδίαβασα αλλά και τώρα εμπλουτισμένο! Υπέροχη ανάρτηση Ξανθή μου, διαμάντι!
    Φιλιά πολλά

    • Helen Gr
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Μπράβο Ξανθή, εξαιρετική ανάρτηση!
    Τις πίτες, ως γνήσια Ρουμελιώτισα, τις λατρεύω. Έχω δημοσιεύσει αρκετές, γλυκές ή αλμυρές. Μόνο που πρέπει να εκπαιδευτώ στο άνοιγμα του φύλλου!
    Καλό απόγευμα.

      • Ξανθή
      • 22 Ιανουαρίου 2015
      Απάντηση

      Ελένη ευχαριστώ πολύ!! Κάνουμε και σεμινάρια ανοίγματος φύλλου

    • Jenny
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Τέλεια ανάρτηση. Καλή σου μέρα Ξανθή. Πολύ θα ήθελα την δοσολογία γιά τό φύλλο. Ευχαριστώ.

    • Ανώνυμος
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Με γεια η νέα εμφάνιση Ξανθή !!!!!!!
    Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση, έχω
    μια τρέλλα με τις πίτες, κυρίως τις αλμυρες !
    Φιλάκια πολλά

    • Ερμιόνη
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Τις πίτες τις αγαπούμε όλοι νομίζω και όλοι έχουμε τις προσωπικές μας προτιμήσεις.
    Διάβασα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις τεχνικές πληροφορίες!
    Είναι αναλυτικές και πολύ περιεκτικές!
    Φιλιά

    • Ανώνυμος
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    παρ ολο οτι ζω στη στερεα ελλαδα και ναι κανουν πολυ ωραιες πιτες ξαχασατε να αναφερετε της πιτες της μακεδονιας που αποτελουν σχολη.δεν κανω παρατηρηση απλα το αναφερω.

      • Ξανθή
      • 22 Ιανουαρίου 2015
      Απάντηση

      Ευχαριστώ πολύ για την επισήμανση (καλό θα ήταν να αφήνατε κάποιο όνομα για τη διευκόλυνση της επικοινωνίας).
      Οι Μακεδονίτικες πίτες είναι περίπου ίδιες με αυτές της Θεσσαλίας και της Ηπείρου με τη διαφορά ίσως στην παρασκευή του φύλλου το οποίο ανοίγουν με την προσθήκη βούτυρου, μια τεχνική που την αναφέρω.

    • Ανώνυμος
    • 22 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Υπέροχη ανάρτηση Ξανθή μου, ξέρεις πόσο μου αρέσουν οι πίτες, όντος με μαμά σαρακατσάνα επόμενο είναι. Λατρεύω τα ζυμάρια όπως κι εσύ, είσαι πολύ καλή μαστόρισσα και καλά κάνεις και γράφεις να μαθαίνουν οι νεότερες! Πολλά φιλιά αγαπητή μου!!!

    • Amelie
    • 23 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Με πολύ μεγάλη προσήλωση διάβασα την ανάρτηση, μου άρεσε πολύ και έμαθα πολλά νέα στοιχεία για τις πίτες που (όπως όλοι) αγαπώ πολύ! Οι πίτες είναι ένα παραδοσιακό έδεσμα που κρατάει και την πιο παραδοσιακή μορφή του αλλά και εμπλουτίζεται συνεχώς με νέες πινελιές, είναι …πολυμορφικό πιάτο.

    • spoon stories
    • 23 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Ωραίο άρθρο για την ιστορία της πίτας!Τις λατρεύω και εδώ στο σπίτι τις τιμούμε συχνά. Η φωτογραφία αρχείου είναι υπέροχη…

    • Magda | My Little Expat Kitchen
    • 23 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Ξανθή μου πολύτιμο κείμενό σου και οι πληροφορίες σου. Σ’ ευχαριστούμε πολύ! Να συνεχίσεις να κάνεις τέτοια αφιερώματα.
    Εγώ είμαι η πρώτη στην οικογένεια που έμαθα να ανοίγω χωριάτικο φύλλο κι αυτό γιατί έχω τρέλα με τις πίτες. Δυσκολευτηκα πολύ στην αρχή γιατί δεν είχα κανένα να μου δείξει πώς να το κάνω αλλά πλέον το κατέχω το άθλημα 🙂
    Το βίντεό σου παρεμπιπτόντως το έχω δώσει σε κάμποσες φίλες μου που θέλουν να μάθουν ν’ ανοίγουν φύλλο. Είναι εκπλητκικό!
    Καλό ΣΚ. Φιλιά!!

      • Ξανθή
      • 23 Ιανουαρίου 2015
      Απάντηση

      Μάγδα πως να σε ευχαριστήσω δεν ξέρω! Χαίρομαι πολύ όταν ακούω νέες κοπέλες να ανοίγουν φύλλο, είμαι πολύ περήφανη που το άνοιγμα του φύλλου στο σπίτι το ξεκίνησε η κόρη μου σε μια φάση που εγώ πνιγόμουν από τις υποχρεώσεις. Από εκείνη εκπαιδεύτηκα το λέω και το ξαναλέω. Κρίμα που είσαι μακρυά πολύ.
      Πολλά φιλιά

    • evi@thehealthycook
    • 23 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    εξαιρετική ανάρτηση Ξανθή μου!!
    ευχαριστούμε πολύ για τις πολύ χρήσιμες πληροφορίες!!
    ΥΓ. αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος που αδιαφορεί μπροστά σε μια πίτα…. εγώ πάντως όχι!!!!!!!! 🙂
    καλό σ/κ!

    • peps@pepi's kitchen
    • 23 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση!!!
    Τρελλαίνομαι για πίτες αλλά δυστυχώς δεν έχω ασχοληθεί ακόμα με το άνοιγμα του φύλλου.
    Θα το δοκιμάσω όμως τώρα που είδα το βιντεάκι. Πολύ καλό!

      • Ξανθή
      • 23 Ιανουαρίου 2015
      Απάντηση

      Καλησπέρα Πέπη, αν γίνει μια συνάντηση με θέμα το άνοιγμα του φύλλου θα σε έχω στα υπόψιν.

        • peps@pepi's kitchen
        • 24 Ιανουαρίου 2015
        Απάντηση

        Ναι ναι!!! Σ’ ευχαριστώ!!

    • Marina
    • 23 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Πολύ όμορφη παρουσίαση Ξανθή μου!!! Έφτιαξα χορτόπιτα σύμφωνα με τη συνταγή σου και έγινε φανταστική!!! Ευχαριστώ και την Αρτεμούλα που -ακόμα και αν είναι τόσο μακρυά- με “βοήθησε” στο άνοιγμα του φύλλου γρήγορα και εύκολα!!! Καλό Σ/Κ!!

    • Penelope
    • 23 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Και η δική μου μεγάλη αδυναμία είναι οι Πίτες, Ξανθή.
    Μπορώ να τις τρώω ως κύριο πιάτο, χωρίς κανένα πρόβλημα, με ότι υλικά κι’ αν έχουν γίνει.
    Από Μπακαλιάρο… γνωστή η μπακαλιαρόπιτα της Κεφαλλονιάς (για να σε συμπληρώσω) μέχρι κιμά και κοτόπουλο!
    Οι κλασσικές τυρένιες και οι χορτόπιτες δε, είναι ότι πιο γευστικό για όλους μας πιστεύω.
    Ωραιότατη ανάρτηση έκανες.
    Καλό βράδυ.

      • Ξανθή
      • 23 Ιανουαρίου 2015
      Απάντηση

      Αγαπητή Πηνελόπη σίγουρα μου έχουν ξεφύγει πολλά ακόμη για τις πίτες, το θέμα είναι τεράστιο,ευχαριστώ για την επισήμανση.

    • Χρυσαυγή
    • 24 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Τεράστιο κεφάλαιο για την ελληνική γαστρονομία οι πίτες.
    Πολύ ενδιαφέρον το αφιέρωμά σου Ξανθή. Νομίζω χτύπησες φλέβα με το θέμα που επέλεξες να παρουσιάσεις. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τρώει νομίζω έστω ένα είδος από τις πίτες που υπάρχουν στην ελλάδα.
    Κι εγώ δεν έχω ανοίξει ποτέ φύλλο για πίτα (ξέρεις, αυτό το σεντόνι που άνοιγε η γιαγιά μου), αλλά θα ήθελα πολύ να το κάνω.
    Μπράβο για την ανάρτηση!

    Καλή σου μέρα!

    • Κλεομένης
    • 25 Ιανουαρίου 2015
    Απάντηση

    Καλημέρα. Πολύ τη ζήλεψα τη γάστρα σου, ειδικά αν είναι ακόμα σε λειτουργία. Το καλοκαίρι θα μας κάνεις επίδειξη στο χωριό ακι θα πάμε στο βουνό να φάμε τις πίτες μας…

      • Ξανθή
      • 25 Ιανουαρίου 2015
      Απάντηση

      Κλεομένη η δική μου έχει χαλάσει αν όμως είμαι καλά και πάω στο χωριό έχω σκοπό να την αντικαταστήσω, οπότε θα φάμε πίτα στη γάστρα!

    • Αποστολης μαρος
    • 17 Νοεμβρίου 2015
    Απάντηση

    Kalispera sas. Etoimazo ena deipno me basi tin oita se sunadelfous mou kai tha ithela na epikoinonisete mazi mou gia boitheia sto ti na kano. Prepei na ftiamso 2 gia orektiko mia gia kurios kai mia gia gluko. 2 anoiktes kai tis alles me fullo apo pano. Sas euxaristo polu

    • DINA
    • 24 Φεβρουαρίου 2016
    Απάντηση

    καλημερα πολυ ωραιο site και προσεγμενη δουλεια. Σωστη προσεγγιση και ιστορικη αναδρομη. χιλια μπραβο. Κι εγω τη συντγη για φυλλο θα ηθελα Ευχαριστω

      • Ξανθή
      • 24 Φεβρουαρίου 2016
      Απάντηση

      Ευχαριστώ πάρα πολύ για την επίσκεψη και τα καλά σας λόγια.
      Τη συνταγή του φύλλου θα τη βρείτε είτε εδώ σε link είτε αναζητώντας την στο blog.
      Καλή επιτυχία σε ότι κάνετε.

    • pitoula
    • 12 Απριλίου 2017
    Απάντηση

    Γειά σας και συγχαρητήρια για την ιστοσελίδα σας.

    Είδα την συνταγή και την διαδικασία για το άνοιγμα φύλλου. Διάβασα ότι για λόγους διαφήμισης δεν μπορείτε να αναφερθείτε στις ακριβείς δοσολογίες.
    Γιαυτό σας στέλνω μήνυμα όπως αναγράφετε, θα μπορούσατε να μου στείλετε τις ακριβείς αναλογίες της συνταγής? Με ενδιαφέρει πάρα πολύ.
    Επίσης θα ήθελα να σας ρωτήσω, το πλαστήρι που ανοίγετε το φύλλο τι διάμετρο έχει?
    Σας ευχαριστώ πάρα πολύ καλή συνέχεια και καλή Ανάσταση.
    Ευχαριστώ

    • λιλα
    • 15 Μαρτίου 2018
    Απάντηση

    Εξαιρετική η αναφορά σας στις πίτες , από τη μάνα μου έμαθα (είμαι βλάχα απ΄τα Τρίκαλα) Κι ανοίγω το φύλλο με νιζεστέ. Άλλωστε το ιδανικό στην πατρίδα μου είναι να γίνεο τόσο ψιλό το φύλλο που να μπορείς να διαβάζεις αφημερίδα από κάτω. Με τα χρόνια ακσυχρόνιασα το άνοιγμε φύλλου, χυμώνωντας τη ζύμη στον αρτοπαρασκευαστή, με αλεύρι μαλακό ( για όλες τοις χρήσεις) με αναλογία στεερών & υγρών υλικών 3/1 με εξαιρετική επιτυχία!

      • Ξανθή
      • 15 Μαρτίου 2018
      Απάντηση

      Ευχαριστώ πολύ, είναι η κληρονομιά του τόπου μας.

    • λιτσα
    • 21 Ιουλίου 2018
    Απάντηση

    η μητερα μου ηταν βορειοηπειρωτισσα και καλλιτεχνιδα του φυλλου και της πιτας. η καλη νοικοκυρα προσαρμοζει τον τροπο ψησίματος αναλογα με το είδους ταψιου και του είδους ψηστικης συσκευης. δεν χρησιμοποιώ ταψια αλουμινιου γιατι δεν είναι ο,τι πιο υγεινο και δεν μπορω λογω μεγέθους να χρησιμοποιησω σινι, το οποιο πρεπει να είναι σωστα “γανωμενο”. παρ’ όλα αυτά οι πιτες μου είναι αψογες γιατι ειχα κορυφη δασκαλα….

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Συνταγές της Ασπρούλας
Close Cookmode