Είναι ένα από τα αγαπημένα φαγητά όλης της οικογένειας. Ακόμα και ο μικρός που είναι δύσκολος όσο αφορά το κρέας, το συγκεκριμένο το τρώει πολύ ευχάριστα.
Τα υλικά που θα χρειαστούμε:
1 κιλό μοσχάρι οσομπούκο (χωρίς το κόκκαλο) ή κιλότο σε μερίδες
3 σκελίδες σκόρδο
ελαιόλαδο
αλάτι – πιπέρι
1 ποτήρι του κρασιού κόκκινο κρασί
Για το ντερμπιγιέ (την σάλτσα)
1 κουταλιά κορν φλάουρ (νισεστέ)
1 λεμόνι στυμμένο
Ας το φτιάξουμε τώρα:
Πλένουμε καλά το κρέας και στην συνέχεια το αλατίζουμε ενώ ρίχνουμε και μπόλικο πιπέρι.
Το αφήνουμε στην άκρη για ένα τέταρτο.
Σε μία κατσαρόλα βάζουμε ελαιόλαδο το οποίο μόλις κάψει ρίχνουμε μέσα το κρέας και το αφήνουμε να ροδίσει καλά και από τις δύο μεριές. Βάζουμε το σκόρδο ολόκληρο και γυρνάμε για λίγο μέχρι να αφήσει το άρωμα του.
Έπειτα το σβήνουμε με το κρασί και το αφήνουμε να ψηθεί πολύ καλά ώστε να γίνει πολύ μαλακό.
Μόλις είναι έτοιμο βάζουμε σε ένα βαθύ πιάτο το κορν φλάουρ μαζί με το λεμόνι και ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί καλά.
Τέλος το ρίχνουμε στο φαγητό μας και γυρνάμε λίγο την κατσαρόλα όχι με κουτάλι ενώ αφήνουμε να πάρει μία βράσει. Η σάλτσα του γίνεται ελαφρά πηχτή.
Συνοδεύεται με πατάτες τηγανιτές.
Ax βρε Λινάκι!!!!!!! τι μου κάνεις τώρα καιείναι και μια δύσκολη ωρα, μια και είμαι πρώτη λέω να πάρω μια γενναία μερίδα !!! χιχιχι
γεια στα χεράκια σου, όνειρο φαίνεται !!!
Λίνα δεν σου σκληραίνει το μοσχάρι αν το αλατίζεις από την αρχή;;
Εγώ προσθέτω το αλάτι στο τέλος γιατί συνήθως σκληραίνει αλλά εσείς μπορεί να έχετε πιο μαλακά κρέατα στην Κρήτη!!
Φιλιά.
Παρότι δεν τρώω το μοσχάρι αυτό μου φάνηκε πολύ επιτυχημένο και σίγουρα θα είναι πολύ νόστιμο!
Γειά στα χεράκια σου Λίνα!
Υπέροχο φαίνεται και με τις πατατούλες μούρλια…Αλλά σαν την Ξανθή κι εγώ αναρωτιέμαι για το αλάτι, πάντα το ρίχνω προς το τέλος του ψησίματος για να μην σκληραίνει το κρέας..
Και ποιός δεν το τρώει αυτό το φαγάκι και ειδικά με πατατούλες τηγανιτές!
με ρυζάκι πυλαφάκι μούρλια θα ήταν! με τέτοια νοστιμιά ποιός νοιάζεται καλέ για το αλάτι;
Καλημέρα.
Το αγαπημένο φαγητό όλης της οικογένειας.Δεν λείπει ποτέ από ένα επίσημο τραπέζι. Εχω καιρό να το κάνω και ευτυχώς μου το θύμησες.
Φιλιά
All times clasics!
Μοσχομυρίζει Λίνα!!
Κι έχω μια πείνα…
Καλό απόγευμα
ότι πρέπει για διαιτα!!!!!
Μαρία ευχαριστώ πολύ.
Ξανθή και Μπέτυ με το αλάτι δεν είχα ποτέ πρόβλημα. Πάντα μου γίνεται τόσο μαλακό που το κάνεις έτσι με το πιρούνι και δυαλύεται.Λουκούμι δηλαδή, γι’ αυτό άλωστε το τρώει και ο μικρός που ξαναλέω είναι πολύ δύσκολος.
Ιωάννα γίνεται υπέροχο πραγματικά.
Λίλα μου έχεις απόλυτο δίκιο.
Ανώνυμος γίνεται και με ρύζι απλά δεν θα πρέπει να είναι πολύ ξυνό.
Δήμητρα χαίρομαι που σου το θύμησα, και εμένα το λατρεύουν αυτό το φαγητό.
Κικί μου όντως κλασικό και υπέροχο.
gvarvakis βλέπω σ’ έπιασα πάνω στην ώρα της πείνας.
γαστεροπληξ, μόνο για δίαιτα δεν είναι!!
ενα πιατο ολο νοστιμια και μανουλα !καλη ορεξη !!!!!!!!!!!!
ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΜΙΑ ΑΝΑΠΟΔΗ νάσαι καλά, ευχαριστώ πολύ.
Αχ Ασπρούλα μου τι νοστιμιές είναι αυτές?? μοσχομύρισε..
Νίκη χαίρομαι που σου αρέσει. Πραγματικά μοσχομυρίζει ο τόπος όταν ψήνεται.