Απλά, εύκολα και γρήγορα. Αυτό ήταν για σήμερα το κολατσιό των παιδιών για το σχολείο.
Αλλά είναι και ένα μικρό κέρασμα για την Άρτεμη που γιορτάζει σήμερα.Χρόνια πολλά και καλά Άρτεμις. Ξανθή μου να την χαίρεστε.
Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι:
Για την ζύμη
1 ποτήρι νερό
λίγο ελαιόλαδο
1 κουταλάκι τσικουδιά ή ξύδι
2 πρέζες αλάτι
περίπου 1/2 κιλό αλεύρι γ.ο.χ
Για την γέμιση
250 γραμ. φέτα σκληρή όχι πολύ αλμυρή
Μέλι θυμαρίσιο
Και τώρα ας τα φτιάξουμε:
Σε ένα μπολ βάζουμε το νερό το λάδι το αλάτι, το ξύδι ή την τσικουδιά ενώ σιγά σιγά ρίχνουμε και το αλεύρι. Η ζύμη θα πρέπει να μην κολλάει στα χέρια και να είναι αφράτη. Την αφήνουμε για 1/4 να ξεκουραστεί και στην συνέχεια ανοίγουμε φύλλα.
Αφού ανοίξουμε τα φύλλα παίρνουμε ένα πιατάκι του καφέ το τοποθετούμε πάνω στο φύλλο και κόβουμε. Με τον ίδιο τρόπο κόβουμε όλα τα φύλλα.
Εντωμεταξύ έχουμε θρυμματίσει την φέτα σε ένα πιάτο και στην συνέχεια βάζουμε σε κάθε φύλλο ένα γεμάτο κουταλάκι του γλυκού και κλείνουμε καλά γύρω γύρω ώστε να μην ανοίξουν.
Τέλος τα τηγανίζουμε. Για να γίνουν ακόμα πιο νόστιμα βάζουμε από πάνω μπόλικο θυμαρίσιο μέλι.
Τα συγκεκριμένα μπορούν να γίνουν και ψητά, για όσους αποφεύγουν το τηγάνι.
Καλή σας όρεξη.
Θαύμα τα καλτσούνια σου! Ακριβώς έτσι τα φτιάχνω κι εγώ μόνο που βάζω μυζήθρα αντί για φέτα και φυσικά τα λέω μυζηθροπιτάκια!
πω πω να’χα κανα δυο τώρα…
Δεν περίμενα οτι θα ήταν τόσο απλά τα καλτσούνια. Πάνε σύντομα για δοκιμή!!!
αυτά τα τρώμε δυο-δυο ένα στο κάθε χέρι!!!!!!!!!!
Λίνα σε ευχαριστούμε πολύ και για τις ευχές και για τα καλτσούνια.
Εγώ τα θέλω με μυζήθρα Κρητική και μπόλικο μέλι όπως λέει κι η Μπέττυ,όχι πως αυτά δεν θα τα φάω !!
Αχ, μου θύμισες τη γιαγιάκα μου! Τέλεια είναι και έχω τόσα χρόνια να τα φάω έτσι!
Θαύμα τα καλτσούνια, ψηφίζω και μελάκι οπωσδήποτε!
Να ζήσει και η Αρτεμις, χρόνια της Πολλά και Καλά!
Φιλιά!
Μπέτυ σε ευχαριστώ.
Τα κλασικά όντως είναι με μυζήθρα αλλά και με την φέτα είναι τέλεια.
Λίλα είναι τόσο εύκολα που θα τα φτιάξεις και θα λες τελείωσα κιόλας;
Εγώ μέσα σε μισή ώρα είχα φτιάξει 25 καλτσούνια. Μαζί με την ξεκούραση της ζύμης.
Γαστερόπληξ και εδώ τα ίδια κάνουν μην νομίζεις!!
Τώρα Ξανθή μου λίγο δύσκολο να βρούμε καλή μυζήθρα γιατί δεν υπάρχει γάλα. Φέτος πάντως την πάτησα γιατί δεν αποθήκευσα στον καταψύκτη να έχω.Πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς με μπόλικο μέλι, είναι τέλεια.
Φιλιά.
big mama σου θύμησα την γιαγιά σου βλέπω. Παλιά τα κάνανε πολύ αυτά.
Εμένα μου τα έφτιαχνε η μαμά μου για πρωινό σε μορφή πιτούλας, γιατί ήμουν αλλεργική στο γάλα και έπρεπε κάτι να τρώω πριν πάω σχολείο. Ακόμα τα θυμάμαι.
Έλενα χωρίς το μέλι δεν είναι το ίδιο. Γι’ αυτό μέλι και πάλι μέλι.
Ωπ! πως μου ξέφυγε εμένα αυτό ??? πολύ αγαπημένη πιτούλα και μάλιστα τηγανιτή. την φτιαχνει η μανούλα μου και τα απολαμβανουμε όλοι με μεγάλη ευχαρίστηση. αλλοι με μέλι και αλλοι χωρίς !!
φιλια Λινάκι μου με τα πατροπαραδοτά σου !!!
Μαρία μου σε ευχαριστώ. Και αφού τα έχεις φάει ξέρεις τι γεύση έχουν έτσι; Μπουκιά και συχώριο που λέει και ο Μαμαλάκης. 🙂
Φιλιά.
Λινάκι, να το ξέρεις: Με πονάς με αυτό το ποστ! Με ποδοπατάς! ΤΑ ΘΕΛΩ ΟΛΑ!
Κικί μου δεν είχα τέτοια πρόθεση. Να σε στεναχωρήσω δλδ. Να σου στείλω μερικά μήπως γλυκάνει ο πόνος;
Φιλιά.