Κι ο κολιός τον Αύγουστο

Σύμφωνα με την παροιμία ” κι ο κολιός τον Αύγουστο” όλοι έχουμε στο μυαλό μας ότι ο καλύτερος είναι τον Αύγουστο, ναι είναι παχουλός αφράτος και λαχταριστός αλλά τον Αύγουστο δεν πρέπει καν να αλιεύεται γιατί βρίσκεται σε φάση αναπαραγωγής. Μια πληροφορία που δυστυχώς πολλοί δεν την γνωρίζουμε.
Τους πιο ωραίους κολιούς βέβαια τους έχω δει τέλος Αυγούστου πριν 14 χρόνια σε μια ψαρόβαρκα στην Ιθάκη.
Είναι μια εικόνα που δεν έχει φύγει ποτέ από το μυαλό μου, δυστυχώς τότε δεν υπήρχε η ψηφιακή φωτογραφία αλλά κι εγώ δεν ασχολούμουν ΚΑΘΟΛΟΥ με το θέμα φωτογραφία.
Όσο κι αν έψαξα δε το οικογενειακό μας αρχείο δεν βρήκα κάτι από αυτή την επίσκεψη.
Έτσι αυτή την τόσο όμορφη εικόνα την έχω μόνο στο μυαλό μου.
Σήμερα λοιπόν στη λαϊκή αγορά είχε ωραίους κολιούς, αγοράσαμε με την προοπτική να τους κάνουμε στα κάρβουνα, αλλά με τόση ζέστη δεν άφησα τον ψήστη να ανάψει κάρβουνα.
Μια πιο εύκολη λύση μας έδωσε ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα.

Τι έκανα
Έπλυνα καλά τα (ήδη καθαρισμένα από τον καλό μας ψαρά) ψάρια και αφού του έριξα αλάτι πιπέρι και ρίγανη έβαλα μέσα στην κοιλιά τους ένα φύλλο δάφνης, τα περιέλουσα με λάδι και λεμόνι και τα άφησα μια δυο ώρες στο ψυγείο.
Σε ένα πυρέξ αράδιασα κομμένες φέτες λεμονιού

κι από πάνω έβαλα τα ψάρια και στο πλάι τους μερικές πράσινες πιπεριές κέρατα.

Τα περιέλουσα με το λάδι και το λεμόνι της μαρινάτας τους.
Έβαλα το πυρέξ στο φούρνο στην προτελευταία σχάρα από πάνω και άνοιξα το γκριλ σε χαμηλή ένταση.
Τα γύρισα σε 15 λεπτά κι από την άλλη πλευρά και μετά 15 λεπτά αράδιασα τα κομμένα λεμόνια από πάνω τους.

Τα άφησα άλλα πέντε λεπτά και φάγαμε συνοδεία τηγανητών πατατών (κάνουμε κι ατασθαλίες) και σαλάτα από αρμυρίκια.

Στη σαλάτα αυτή τη φορά έβαλα ένα νέο ξύδι βαλσάμικο λευκό που βρήκα σε μεγάλο Σ/Μ το οποίο τους ταίριαζε πολύ.