Όχι δεν έφτιαξα ξινό τόσα άλλα ξινά συμβαίνουν γύρω μας!!!! χαχαχαχαχαχα
Πέρα από την πλάκα η αλήθεια είναι ότι ξινό ήθελα να φτιάξω αλλά ο χρόνος μου στο χωριό ήταν πολύ περιορισμένος από απόψεως ημερών αλλά και ασχολιών. Βλέπετε προετοιμάζω την αγροτική μου ζωή!!!!
Τραχανά δεν είχα ξαναφτιάξει είχα μόνο βαθιά στη μνήμη τη μητέρα μου να ασχολείται με αυτό το θέμα. Κι επειδή μαζί της πρόλαβα να φτιάξω μόνο χυλοπίτες έμεινε ο τραχανάς να γίνει με τη συμβουλή πολύ καλής φίλης της.
Τα είδη του τραχανά ανά περιοχές της χώρας μας ποικίλουν ανάλογα με τις διατροφικές συνήθειες. Έτσι συναντάμε τον γλυκό, τον ξινό τον ξινόχοντρο στην Κρήτη με άλλες ονομασίες σε άλλα μέρη. Η Βίκυ έχει πολύ καλές πληροφορίες και μπορείτε να τις δείτε εδώ
Για την παρασκευή του ξινού μπορείτε να δείτε εξαιρετικές πληροφορίες εδώ ενώ για τον ξινόχοντρο θα δείτε εδω
Εγώ θα σας δώσω την δίκη μου εύκολη εκδοχή του γλυκού τραχανά.
Επίσης, δείτε εδώ και εδώ δυο άλλες προτάσεις μου και επιλέξτε όποια σας ταιριάζει.
Τα υλικά μου για 2 κιλά τραχανά
2 κιλά αλεύρι σκληρό (κίτρινο) και λίγο ακόμη
1 φλιτζάνι σιμιγδάλι χοντρό
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1 κιλό γάλα πρόβειο ή κατσικίσιο
Ειδικό κόσκινο (ρεμόνι)
Σήτα κοσκινίσματος
Διαδικασία
Βράζουμε από το βράδυ το γάλα και το αφήνουμε να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου.
Σε σκάφη ζυμώματος ή σε μεγάλη λεκάνη τοποθετούμε το κοσκινισμένο αλεύρι μας και το σιμιγδάλι.
Κάνουμε ένα μικρό λακουβάκι και ρίχνουμε το αλάτι.
Στη συνέχεια ρίχνουμε το γάλα σταδιακά και ανακατεύουμε με τα χέρια μας μέχρι να έχουμε ένα ψυχουλιαστό μείγμα.
Αν χρειαστεί προσθέτουμε αλεύρι. Δεν θέλουμε να πάρουμε ζύμη.
Τρίβουμε το μείγμα με τα χέρια μας και το αφήνουμε λίγο να ξεκουραστεί (περίπου μισή ώρα)
Τοποθετούμε ένα καθαρό τραπεζομάντιλο σε ένα τραπέζι και εκεί θα περάσουμε από το ειδικό κόσκινο τον τραχανά.
Μεταφέρουμε μικρή ποσότητα στο κόσκινο και με τα χέρια μας τρίβουμε με κυκλικές κινήσεις πάνω στην επιφάνεια του κόσκινου μέχρι να περάσει όλη η ποσότητα από κάτω.
Αν κάποια κομμάτια δεν περνούν τα μεταφέρουμε πάλι στη σκάφη και το τρίβουμε πάλι προσθέτοντας λίγο αλεύρι.
Όταν περάσουμε όλο το μείγμα μεταφέρουμε τον τραχανά πάνω σε καθαρό σεντόνι ή τραπεζομάντιλο και τον απλώνουμε σε ένα κρεβάτι ή μεγάλο τραπέζι σε σκιερό μέρος μακριά από μύγες ή άλλα ζουζούνια. Αν αυτό δεν είναι εφικτό σκεπάζουμε με τούλι
Τον απλώνουμε σε λεπτό στρώμα για να μπορέσει έτσι να στεγνώσει.
Τον αφήνουμε περίπου τρεις ή τέσσερις μέρες και κατά διαστήματα τον ανακατεύουμε.
Όταν έχει στεγνώσει τον περνάμε από τη σήτα κοσκινίσματος ώστε να φύγει το περιττό αλεύρι και τον τοποθετούμε σε πάνινο σακουλάκι ή σε γυάλινο βάζο.
Οι παλιές νοικοκυρές είχαν ειδικά μαξιλάρια για την αποθήκευση του τραχανά και των χυλοπιτών .
Στα διαμερίσματα των πόλεων θέλει πολύ προσοχή η αποθήκευση, όσο γίνεται σε δροσερό μέρος γιατί διαφορετικά θα έχουμε συγκατοίκους σε λίγο καιρό.
Έτσι θα είμαι έτοιμη να φτιάξω πίτα ( ταρκάσι) με την κολοκύθα που έφερα ή το ζυγούρι στα πήλινα που μας έδωσε πριν λίγο καιρό η Λίνα.
Όσοι έχουμε φροντίσει να κρατήσουμε το περιοδικό OLIVE του Νοεμβρίου 2010 θα φτιάξουμε τις τραχανοφωλίτσες της Αθηνάς !!! Εγώ πάντως θα τις φτιάξω.
Η επόμενη ανάρτηση θα αφορά πάλι κάποια από τα παραδοσιακά προϊόντα , θέλει αρκετή δουλειά όμως, οπότε περιμένετε!!!
“Τι κάνει;
Απλώνει τραχανά” χαχα
Και του χρόνου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση και ευκολία για τη νοικοκυρά να μαγειρεύει αυτά που έχει η ίδια ετοιμάσει.
Κάθε χρόνο φροντίζω κι εγώ τις σχετικές ποσότητες αλλά φέτος δυστυχώς δεν υπήρχε δυνατότητα.
Δες εδώ και την δική μου συνταγή για τραχανά και κουσκούς.
Καλοφάγωτος.
Καλησπέρα, άπλωσα τραχανά μέσα σε όλα!!
Του χρόνου θα κάνω ξινό πρώτα ο Θεός. Φέτος με τις ανακαινίσεις κι όλα τα άλλα δεν έκανα ακόμη χυλοπίτες αλλά
σύντομα θα φτιάξω. Πέρσι μια συγκάτοικος μου χάρισε μια κούπα κουσκους σπιτικό που κι εκείνης της το είχαν χαρίσει πρέπει να μάθω
τη συνταγή. Είδα και το δικό σου, στα μέρη μου δεν τον φτιάχνουν με πλιγούρι, κάθε τόπος έχει υπέροχες εκδοχές.
Ευχαριστώ!!
Καλησπέρα, Ξανθή, χαρά στην υπομονή σου. Με αυτή την ανάπτηση με γύρισες πολύ πίσω. Η η μητέρα μου έβραζε το γάλα σε μεγάλο καζάνι και έφτιαχνε τραχανά γλυκο με πλιγούρι και σιμιγδάλι. περίπενα πώς και πώς να κρυώσει, να τον κόψει κομμάτια και να τον φάω φρέσκο, χωρίς να ξεραθεί! Τώρα φτιάχνει η αδελφή μου αλλά μικρότερη ποσότητα και μου χαρίζει.
Και του χρόνου να είσαι καλά. Φιλιά.
@
Ξανθούλα,
ΠΑΡΑΔΙΔΟΜΑΙ !
🙂
@
ξέρεις τι είναι αυτό που κάνεις ;
ΔΙΔΑΣΚΕΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.
Μπράβο Ξανθή !
Η ανάρτηση σου ταξίδι στα παλιά για τους περισσότερους από εμάς. Τα μαξιλάρια! Τί συνήθεια και τούτη!Νόμιζα πως επρόκειτο για ύφασμα αλλά ναι,για μαξιλάρι επρόκειτο!
🙂
Διαβάζοντας εσάς τις μεγαλύτερες, θα γίνω 100% ανεξάρτητη από τα καλούδια της Νήσου! :)))))))))) Μεγάλο δώρο για μας τα ξενιτεμένα,αυτές οι παραδοσιακές συνταγές. Πολύ μεγάλο!
Η συγκεκριμένη συνταγή μου είναι πολύ ξένη,καθώς η γιαγιά τον έφτιαχνε με στάρι και ξινότατο. Αλλά σκέφτομαι να φτιάξω μια μικρή δόση,έτσι για δοκιμή…
Ξανθή μου, τί εννοείς όμως όταν λες πως προετοιμάζεσαι για αγροτική ζωή;Θα μετακομοίσετε στο χωριό;
Όμορφη Παρασκευή!
φιλιά πολλά
Όταν με το καλό αποφασίσετε πως η ώρα της προετοιμασίας τελείωσε και θα πάτε πια στην πράξη, να μας κρατήσετε και μας μια ακρούλα για να μπορούμε να ερχόμαστε.
Θα σε βοηθάμε και στο “άπλωμα”.
Πολλές πολλές καλημέρες καλή μου.
Καλέ τι έγινε το χθεσινό μου σχόλιο;
Σου έγραφα λοιπόν ότι η επιστροφή σου στα πάτρια θα κάνει και σε μας καλό 🙂
Ο τραχανάς αυτός μ’ αρέσει καλύτερα και απο το δικό μας ξινόχοντρο. Μας έστελνε κάθε χρόνο η πεθερά μου η συχωρεμένη (άριστη μαγείρισσα από τη Μακεδονία).Υπάρχει εναλλακτική λύση για το κόσκινο; Σίγουρα δεν θα μπορέσω να βρω και θα ήθελα να επιχειρήσω να φτιάξω μια μικρή ποσότητα. Οι τραχανάδες του εμπορίου δεν είναι ίδιοι.
Ευχαριστώ για το link στον ξινόχοντρό μου. Καλό ΣΚ
@ Ελένη αυτές οι μνήμες ίσως μας σώσουν στους καιρούς που ζούμε και συναισθηματικά αλλά και βιολογικά.
@ quartier libre ευχαριστώ πολύ!! δεν μπορώ να πω ότι διδάσκω είναι μεγάλη κουβέντα αλλά τουλάχιστον υπενθυμίζω κι όποιος έχει ανοιχτά μάτια κι αυτιά ας ακούσει.
@ thalassamov νομίζω ότι σου το είχα υποσχεθεί ότι θα φτιάξω τραχανά σε παλιότερη ανάρτηση μας κι εγώ (εκτός απροόπτου) κρατώ τις υποσχέσεις.
Χαίρομαι που σου θυμίζει κάτι αλλά και γιατί τη θεωρείς χρήσιμη την ανάρτηση μου.
Τώρα να θα μετακομίσω;;μόνιμα αν οι καταστάσεις μου το επιβάλουν, περιστασιακά όμως και σε μεγαλύτερη διάρκεια από ότι μέχρι τώρα ναι.
Πολλά φιλιά και καλό ΣΚ
@ Αγαπητή φίλη Πηνελόπη και τώρα έχετε ανοιχτή πρόσκληση στην επόμενη επίσκεψη μας κάπου στον άλλο μήνα μπορεί να φτιάξουμε χυλοπίτες!!
Vita περίμενε και θα σου έρθει το κόσκινο σου έχω γράψει πότε.
Καλό ΣΚ
Σπιτικός τραχανάς, σίγουρα αξίζει!!!
Καλό Σαββατοκύριακο Ξανθή μου!
Ξανθή μου πολύ ωραία η ανάρτησή σου. Μου θύμησες τη γιαγιά μου που έφτιαχνε, εδώ στην Αθήνα και χυλοπίτες και τραχανα.
Και μάλιστα για κόσκινο είχε κάνει ένα ταψί παλιό και το είχες τρυπήσει μικρές μικρές τρυπούλες για να κάνει τον τραχανα (εναλλακτική ιδέα για την Vita και το κόσκινο..χιχι)
Φιλιά πολλά
Γειά σου βρε Ξανθή με τα ωραία σου!!!
Καλό ΣΚ
Ώστε κατευθείαν τον περνάς απ’το κόσκινο! Άλλη τεχνική απ’τη δική μας! Καλοφάγωτος, λοιπόν!!! Και του χρόνου!
Καλημέρα!!!
Εγώ δεν θυμάμαι να τον περνούσαμε από κόσκινο. Τον δυαλούσαμε με τα χέρια.
Πάντως… όπως και να φτιάχνεται είναι πολύ Ωραίος.
Και του χρόνου Ξανθή μου με υγεία.
Φιλιά!!!
@ Marion αυτές οι μνήμες θα μας σώσουν. Ευχαριστώ!!
@ Asteri σε ευχαριστώ πολύ.
@ Όλγα εγώ να σου πω την αλήθεια κάτι έχω βαθιά στη μνήμη με μικρά κομματάκια για πέρασμα αργότερα, επειδή όμως όλες οι πληροφορίες του τώρα είναι αυτές προχώρησα έτσι.
Υπάρχει όμως μια πληροφορία από κάποια θεία αλλιώτικη και την κρατώ για του χρόνου,τώρα που να βρω γάλα;;
Σε ευχαριστώ επίσης.
@ Λίνα αυτό που κάνετε εσείς στην Κρήτη ναι δεν το περνάτε από κόσκινο. Περίμενε να δοκιμάσεις όμως τώρα το δικό μου θα σου στείλω.
Φιλάκια.
Ξανθή, μπράβο!! Περιμένω με αγωνία και το επόμενο προϊόν! Ο τραχανάς είναι από τους αγαπημένους μου και κάθε χειμώνα έχει την τιμητική του όταν θέλω θαλπωρή τις κρύες νύχτες του χειμώνα, με μπόλικη φέτα και ωραίο κόκκινο κρασί!
Χαράς την υπομονή σου. Εγώ δεν έτρωγα καθόλου τον τραχανά, αλλά έφτιαξα μια μέρα για την Χαρά και κατάλαβα τι έχανα!!!!!
Και του χρόνου.
Καλή εβδομάδα
Φτιάχναμε με τη μάνα μου μικρή, αλλά ως εκεί! Ούτε γι΄αστείο να τον φάω! Ωραίο ποστ όμως!
υπέροχη ανάρτηση!!!
ευχαριστούμε!!
καλημέρα!!!!!
και του χρόνου!!!!καλοφ’αγωτος!!!!
Α! Πολύ δελεαστική πρόταση Ξανθή μου…
Ευχαριστούμε πολύ και ίσως αν οι χρόνοι μας μπορούν να συνδυαστούν, να το πραγματοποιήσουμε 🙂
@ Άρτεμις χαίρομαι που σου αρέσει, όσο για την επόμενη θέλει λίγη δουλειά ακόμη.Ευχαριστώ πολύ.
@ manousina θα μάθεις κι άλλα πράγματα να τρως για χάρη της Χαράς!!Πολλά φιλάκια!!
@ Κική σε ευχαριστώ, στη λέξη τραχανάς μου έρχεσαι στο νου μαζί και η αδελφή μου η οποία έλεγε μικρή ότι την αγκυλώνει στο λαιμό!!
@ irida κι εγώ ευχαριστώ πολύ!!
Καλημέρα.
@ Πηνελόπη θα φροντίσω να σε ειδοποιήσω εγκαίρως.
Φιλιά.
Πρώτη φορά στα μέρη σας, ψάχνοντας συνταγή για τραχανά! Δηλώνω ενθουσιασμένη με την θετικότητά σου και την ενέργειά σου! Θα σε ακολουθήσω και για πολλά άλλα! Ευχαριστώ, τα λέμε!