Ποτέ μη λες ποτέ, έτσι δεν λένε. Να λοιπόν κι εγώ που σχεδόν ποτέ δεν είχα φτιάξει κουραμπιέδες σήμερα να σας προτείνω τους κουραμπιέδες που έφτιαξα με τη βοήθεια της φίλης και συγκατοίκου Αλεξάνδρας.
Δυστυχώς τότε που έπρεπε εγώ δεν έγραψα τη συνταγή της μητέρας μου.
Την Αλεξάνδρα σας την έχω συστήσει παλιότερα όταν έφτιαξε την προβέντα για το γάμο του γιου μου.
Τότε είχε φτιάξει και τους κουραμπιέδες της για να προσφερθούν στο τραπέζι του γάμου και είχαν τρελαθεί όλοι στην Πολωνία.
Κάθε χρόνο μας φτιάχνει κουραμπιέδες και μελομακάρονα μιας κι εγώ η ακαμάτρα όσο λείπει η κόρη στα ξένα δεν ασχολούμαι με αυτά, άλλωστε δεν τα πολύ τρώω απλά δοκιμάζω.
Τους κουραμπιέδες η Αλεξάνδρα τους φτιάχνει με συνταγή που έχει από τη μητέρα της γραμμένη στο τετράδιο της πριν από 40 χρόνια ίσως και πιο πολλά. Βέβαια στην πορεία έχει κάνει μικρές τροποποιήσεις.
Σήμερα ζυγίσαμε τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε για καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγνωστών.
- 450 γρ βούτυρο αιγοπρόβειο
- 750 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο
- 100 γρ ζάχαρη
- 2 κρόκους αυγού
- 1 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ
- 2 κάψουλες άρωμα βανίλιας
- 50 ml ρακί
- 120 γρ Αμύγδαλα καβουρντισμένα
- ζαχαρη άχνη για το πασπάλισμα
- Ετοιμάζουμε όλα τα υλικά σε θερμοκρασία δωματίου.
- Καβουρντίζουμε τα αμύγδαλα σε αντικολλητικό τηγάνι ή στο φούρνο. Προσοχή να μην καούν. Τα αφήνουμε να κρυώσουν και τα χοντροτρίβουμε σε μπλέντερ ή σε γουδί.
- Στον κάδο του μίξερ (ή σε λεκάνη γυάλινη αν πρόκειται για μίξερ χειρός) βάζουμε το βούτυρο και το χτυπάμε για 15 λεπτά.
- Προσθέτουμε τη ζάχαρη τους κρόκους και το ρακί χτυπώντας ακόμη 5 λεπτά.
- Βγάζουμε από το φούρνο και μεταφέρουμε πάνω σε σχάρα αφήνοντας τους να κρυώσουν.
Το μυστικό για ένα καλό κουραμπιέ είναι το καλό αιγοπρόβειο βούτυρο που θα χτυπηθεί πολύ καλά.
Παλιότερα οι νοικοκυρές χτυπούσαν το βούτυρο μέσα σε πήλινη λεκάνη με το χέρι τους γύρω στα 45 λεπτά.
Όπως ανέφερα και στη διαδικασία δεν πρέπει να ζυμώσουμε το μείγμα γιατί θα γίνει πολύ σφιχτός ο κουραμπιές.
Μπορούμε στη θέση του ρακί να βάλουμε λικέρ μαστίχας ή κονιάκ.
Επειδή θα χρειαστούμε και δεύτερο ταψί θα προσέξουμε σε κάθε ταψί να βάλουμε τους κουραμπιέδες που είναι σχεδόν όμοιοι σε μέγεθος διαφορετικά δεν θα ψηθούν σωστά.
Επίσης στο δεύτερο ταψί που θα μπει στο φούρνο θα πρέπει να προσέξουμε το χρόνο ψησίματος, μπορεί και να είναι ελάχιστα μικρότερος.
Κάποιοι ραντίζουν με ανθόνερο τους κουραμπιέδες βγάζοντας τους από το φούρνο, το αναφέρει και η συνταγή της Αλεξάνδρας αλλά εμένα δεν μου αρέσει το ανθόνερο και η ίδια όπως μου είπε δεν το βάζει πλέον.
Το κοσκίνισμα της ζάχαρης μην το παραλείψετε γιατί θέλουμε μια αφράτη ζάχαρη πάνω στους κουραμπιέδες.
Ε, και του χρόνου λοιπόν και στις δυο σας, Ξανθή.
Αυτό το “ποτέ μη λες…ποτέ” είναι πραγματικά μια μεγάλη αλήθεια :-))