Το χωριό μου

Έχω γράψει ταξιδιωτικές εμπειρίες από τόσα μέρη χωρίς ποτέ να αναφερθώ στον τόπο καταγωγής μου, το μικρό χωριό στο οποίο γεννήθηκα και μεγάλωσα.

Η απόφαση πάρθηκε φέτος όταν μείναμε εκεί για ένα μήνα και μπόρεσα να συλλέξω περισσότερο φωτογραφικό υλικό – όχι πως δεν υπάρχει παλιότερο, χιλιάδες φωτογραφίες έχουν βγει από μένα, το σύντροφό μου και τα παιδιά.

Ελπίζω κάποια φορά να μπορέσω να τις αρχειοθετήσω, έτσι που να φαίνονται και οι διαφορές που έχουν επέλθει λόγω του χρόνου  ή της εγκατάλειψης.

Το όνομα του χωριού είναι Μάρμαρα, παλιότερη ονομασία Σέλιανη, βρίσκεται στα Νότια ορεινά της Φθιώτιδος σε υψόμετρο 900 μέτρα, περιτριγυρισμένο από δάσος κυρίως ελάτων.

Μερική άποψη του χωριού

Από την παιδική μου ηλικία έχω δουλέψει εκεί στο μαγαζάκι που είχε ο πατέρας, ένα μαγαζί για όλα, μπακάλικο, καφενείο, ταβέρνα, χασάπικο, αλλά και ταχυδρομικό γραφείο και τηλεφωνικό κέντρο του χωριού.

Δύσκολες εποχές, οι περισσότεροι κάτοικοι γεωργοί ή κτηνοτρόφοι πάσχιζαν για τον επιούσιο και με το χωριό αποκλεισμένο πολλές φορές από τις καιρικές συνθήκες.

Εγώ εκεί τελείωσα το Δημοτικό, μετά πήγα στην κοντινότερη κωμόπολη για Γυμνάσιο και σύντομα βρέθηκα στην Αθήνα, σε κοινή διαμονή με την αδελφή που ήταν φοιτήτρια.

Πάντα όμως στις διακοπές είμαστε εκεί βοηθώντας τους γονείς στο μαγαζί και στις αγροτικές δουλειές.

Με την αρχή της επαγγελματικής μου καριέρας οι επισκέψεις στο χωριό  αραίωσαν και ήταν ολιγοήμερες. Κι όταν πια έκανα τη δική μου οικογένεια πάντα γυρίζαμε εκεί μαζί με τα παιδιά, τα οποία αγάπησαν τον τόπο και τώρα τον νοσταλγούν.

Είχα σχέδια όταν συνταξιοδοτηθώ να περνώ περισσότερο χρόνο εκεί, αλλά και πάλι κάποιες υποχρεώσεις μαζί με την παλαιότητα του σπιτιού δεν μου το επιτρέπουν.

Το χωριό παλιά ήταν κεφαλοχώρι με όμορφο σχολείο διθέσιο, δυστυχώς τώρα έχει πολύ λίγους μόνιμους κατοίκους, οι περισσότεροι από αυτούς υπερήλικες.

Τα τελευταία χρονιά βέβαια κάποιοι νεώτεροι επέστρεψαν, φτιάχνοντας μια ταβέρνα και ένα ζαχαροπλαστείο, δημιουργώντας χώρους όπου θα μπορούσε κάποιος να φάει ή να πιει κάτι διαφορετικό από αυτά που προσφέρονταν και σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που ήδη υπήρχε. Τα πιο παλιά μαγαζάκια ήταν όπως κι αυτό του πατέρα μου και τα δυο με τη παραδοσιακή μορφή καφέ και ταβέρνας με ότι αυτό συνεπάγεται. Τα καινούργια προσπαθούν όμως να προσφέρουν κάτι άλλο στο φαγητό, ικανοποιώντας και πιο σύγχρονες ανάγκες.

Δυστυχώς δεν υπάρχει κανένας ξενώνας να φιλοξενήσει αυτούς που θα ήθελαν να φτάσουν εκεί για περισσότερες μέρες.

Τι θα μπορούσαν να κάνουν θα μου πείτε αν φτάσουν εκεί; Πρώτον να απολαύσουν τη φύση,  να δουν την ανατολή και τη δύση του ήλιου και να ηρεμήσουν στην ησυχία του χωριού.

Επίσης με λίγη καλή θέληση, γιατί τα μονοπάτια δεν είναι καλά συντηρημένα, μπορεί κάποιος να περπατήσει στο δάσος και να απολαύσει μαγευτικά τοπία να συλλέξει καρπούς φρούτων του δάσους ή ρίγανη, ενώ για τους πιο τολμηρούς υπάρχει και τσάι.

Όμως ακόμη και για μια ημερήσια εκδρομή, για όσους είναι πιο κοντά, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο.

Στο μαγαζάκι της πλατείας του χωριού αυτό με το όνομα “Σέλιανη” θα βρείτε ένα ευγενικό και πρόσχαρο ζευγάρι που θα σας σερβίρουν από καφέ μέχρι φαγητό. Αν μάλιστα τηλεφωνήσετε από πριν, θα μπορέσετε να απολαύσετε ιδιαίτερες νοστιμιές ( τηλ 6985037626 ή 6945482826).

Είχα την τύχη να βρεθώ εκεί μια μέρα που είχαν ετοιμαστεί ωραία πιάτα και τα φωτογράφισα.

Αν είστε τυχεροί και με βρείτε εκεί θα σας δείξω πως φτιάχνουμε παραδοσιακές πίτες, τραχανά, χυλοπίτες και γλυκά του κουταλιού ή θα πάμε παρέα βόλτα στο δάσος όταν ο λύκος δεν θα είναι εκεί!!!!!

Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε και εδώ 

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη αλλά δεν είναι σκοπός μου, αν  βρεθείτε εκεί κάποια στιγμή πολύ θα ήθελα να ακούσω τη δική σας γνώμη και πως τα περάσατε.

Ευχαρίστως φιλοξενώ μέχρι 6 άτομα όταν θα είμαι εκεί, γιαυτό μην αγνοείτε τις προσκλήσεις μου μέσω fb.